19 Ιαν 2007

Ρουκέτες στο άσυλο

Είναι εκπληκτικά τα αντανακλαστικά του αστικού μπλοκ εξουσίας. Πριν κοπάσουν τα μικροεπεισόδια στο κέντρο της Αθήνας μετά το μεγάλο εκπαιδευτικό συλλαλητήριο της Τετάρτης, σαν έτοιμος από καιρό, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακοίνωσε τη βούληση της κυβέρνησης να επισπεύσει τη μεταρρύθμιση του καθεστώτος που διέπει το πανεπιστημιακό άσυλο.
Η κυβέρνηση προτίθεται να προχωρήσει άμεσα τον παγωμένο νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ με αιχμή τη διάταξη για τον περιορισμό του ασύλου. Εκτιμούν οι κύκλοι του Μαξίμου ότι οι αντιδράσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας και του φοιτητικού κινήματος δεν είναι ικανές να ανακόψουν την αντιδημοκρατική εκστρατεία τους σε αυτή τη φάση. Έχουν εξασφαλίσει βεβαίως κάποιες κρίσιμες συμμαχίες. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη στήριξη της ΓΣΕΕ, όπως έχει φανεί από τις δημόσιες τοποθετήσεις του προέδρου της εδώ και καιρό, για την ανάγκη αναθεώρησης του ασύλου. Για να μη μιλήσουμε για την ανηλεή προπαγάνδα των ΜΜΕ που έχει προηγηθεί. Παρ' όλ' αυτά, αν συναντήσουν σοβαρές αντιστάσεις, θα επιχειρήσουν με άμεση προσφυγή στις κάλπες να κλείσουν τις εκκρεμότητες.
Είναι σαφές ότι το πολιτικό κλίμα ευνοεί τις επιθετικές ενέργειες της κυβέρνησης, όπως και η όξυνση της τρομολογίας μετά το χτύπημα στην αμερικανική πρεσβεία. Η συζήτηση για τις κάμερες παρακολούθησης, είναι ενδεικτική. Το ζήτημα είναι αν το κίνημα της νεολαίας θα καταφέρει να κλονίσει το συντηρητικό τοπίο. Και αν θα βρεθούν οι δρόμοι που θα ενώσουν τις δυνάμεις της νέας εργατικής βάρδιας σε ένα συνολικό Μέτωπο Παιδείας-Εργασίας-Δημοκρατίας, για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής. Στοιχεία, που πρέπει να απασχολήσουν και τη συζήτηση για τη Διακήρυξή μας...

1 σχόλιο:

Pantelis είπε...

Έχω τη γνώμη ότι η εκτίμηση της κυβέρνησης δεν είναι ότι πανεπιστημιακοί και φοιτητές δεν μπορούν να σταματήσουν τις εξελίξεις. Μου φαίνεται πιθανότερο να πρόκειται για τη γνωστή τακτική του ανοίγματος πολλών και μεγάλων ζητημάτων ταυτόχρονα, έτσι ώστε να υπάρχουν περιθώρια υποχωρήσεων αν τα πράγματα δεν τους βγουν. Το έχουμε δει πολλές φορές αυτό. Η συγκυρία, βέβαια, είναι ευνοϊκή, με δεδομένη και τη στάση της κοινής γνώμης.

Να κάτι που δεν έχει κατορθώσει να επηρεάσει σοβαρά το φοιτητικό κίνημα: την κοινή γνώμη. Νομίζω ότι αυτό δεν έχει συμβεί και δεν συμβαίνει γιατί υπάρχει μια λίγο αδιάφορη στάση απέναντι στους "άλλους" κάθε είδους: από τον φοιτητή που δεν είναι πολιτικά-συνδικαλιστικά ενεργός, μέχρι τον γονιό που έχει παρασυρθεί από τα καθημερινά προβλήματα στη δουλειά και το σπίτι, μέχρι τη γειτονιά και τους φίλους. Είναι κρίσιμο το σημείο όπου το απρόσωπο "φοιτητικό κίνημα", που τόσο εύκολα ταυτίζεται από τα ΜΜΕ με την εικόνα των μολότοφ και του κυνηγητού, θα μετατραπεί σε ένα σύνολο ζωντανών και δημιουργικών νέων ανθρώπων με προβλήματα και προβληματισμούς για το πανεπιστήμιο και την κοινωνία.

Αυτοί οι ζωντανοί νέοι άνθρωποι, όμως, πρέπει να είναι ορατοί σ' όλα τα επίπεδα της ζωής τους, οικογένεια, φίλους, γειτονιά, σχολή, και ν' αποτελούν, κατά κάποιο τρόπο ένα δημιουργικό παράδειγμα για τους υπόλοιπους, μια μορφή έμπνευσης, αν θέλεις. Όσο το κίνημα διατηρεί απόσταση από αυτόν στον οποίον απευθύνεται, την κοινωνία, όσο αφήνει η έκφρασή του να διαμεσολαβείται από τα ΜΜΕ και εξ αντιθέσεως από το ΥΠΕΠΘ, την κυβέρνηση ή την αστυνομία, έχει χάσει. Τότε καταφεύγει σε παιχνίδια πίεσης.

Γι' αυτό το παιχνίδι πίεσης νομίζω πως προετοιμάζει σήμερα το γήπεδο η κυβέρνηση.