ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ για τις αργίες των εορτών και την αμοιβή εργασίας τις ημέρες αυτές, ανακοινώθηκαν από το Κέντρο Πληροφόρησης Εργαζομένων και Ανέργων (ΚΕΠΕΑ) της ΓΣΕΕ
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, κατά την περίοδο των εορτών έχουν καθορισθεί με το νόμο ημέρες υποχρεωτικής αργίας και ημέρες κατ' έθιμο αργίας.
Ως ημέρα υποχρεωτικής αργίας είναι η ημέρα των Χριστουγέννων (25η Δεκεμβρίου) κατά την οποία απαγορεύεται η απασχόληση των μισθωτών και η λειτουργία των επιχειρήσεων εκτός από εκείνες που νόμιμα λειτουργούν κατά τις Κυριακές και τις γιορτές.Έτσι ισχύουν τα εξής:
α) Επιχειρήσεις που δεν θα λειτουργήσουν :
Εάν δεν λειτουργήσει η επιχείρηση καταβάλλεται στους μισθωτούς που αμείβονται με ημερομίσθιο το σύνηθες καταβαλλόμενο ημερομίσθιό τους χωρίς καμία προσαύξηση. Στους μισθωτούς που αμείβονται με μισθό δεν οφείλεται τίποτα πέραν του μηνιαίου μισθού.
β) Επιχειρήσεις που θα λειτουργήσουν:
Οι μισθωτοί που θα απασχοληθούν ημέρα υποχρεωτικής αργίας δικαιούνται να λάβουν αν αμείβονται με ημερομίσθιο το σύνηθες καταβαλλόμενο ημερομίσθιό τους και προσαύξηση 75% που θα υπολογισθεί στο νόμιμο ωρομίσθιό τους για όσες ώρες απασχοληθούν. Στην περίπτωση που οι εργαζόμενοι αμείβονται με μηνιαίο μισθό:
1) προσαύξηση 75% επί του νόμιμου ωρομίσθιού τους και το οφειλόμενο κατά τη συγκεκριμένη ημέρα μισθό τους ίσο με τόσα ωρομίσθια όσα είναι και οι ώρες απασχόλησης εφόσον πρόκειται για επιχειρήσεις που υπάγονται στις διατάξεις περί Κυριακής αργίας και λειτουργούν εκτάκτως και
2) μόνο προσαύξηση 75% επί του νόμιμου ημερομισθίου για όσες ώρες απασχοληθούν αν πρόκειται για μισθωτούς επιχειρήσεων που δεν υπάγονται στις διατάξεις περί Κυριακής αργίας.
Όσοι από τους ημερομίσθιους δεν προσέλθουν στην εργασία τους αν γνωρίζουν ότι η επιχείρηση λειτουργεί δεν θα λάβουν την αμοιβή της ημέρας αυτής.ΕθιμοτυπικάΩς κατ' έθιμο αργίες είναι η δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων (26η Δεκεμβρίου), η Πρωτοχρονιά (1η Ιανουαρίου), τα Θεοφάνια (6 Ιανουαρίου) και αμείβονται ως εξής:Οι παραπάνω εορτές δεν περιλαμβάνονται στις εξαιρέσιμες και συνεπώς είναι εργάσιμες ημέρες για τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα εκτός αν έχουν καθιερωθεί ως εξαιρέσιμες αργίες με ειδικά διατάγματα, συλλογικές συμβάσεις κτλ.Έτσι επιτρέπεται κατά την ημέρα αυτή η λειτουργία των ιδιωτικών επιχειρήσεων όσο και η απασχόληση των μισθωτών. Στους μισθωτούς που απασχολούνται κατά τις ημέρες αυτές, αν μεν είναι ημερομίσθιοι οφείλεται να λάβουν το συνήθως καταβαλλόμενο ημερομίσθιό τους χωρίς καμία προσαύξηση, αν δε αμείβονται με μηνιαίο μισθό καμιά αμοιβή, πέρα του κανονικού μισθού τους.Με ημερομίσθιοΣημειώνεται ιδιαίτερα για τους αμειβόμενους με ημερομίσθιο εάν δεν απασχοληθούν τις ημέρες αυτές, έστω και για λόγους που δεν οφείλονται σε υπαιτιότητά τους, θα καταβληθεί το ημερομίσθιό τους.Εάν η επιχείρηση παραμένει κλειστή κατά τις ημέρες αυτές, α) όσοι αμείβονται με ημερομίσθιο δεν δικαιούνται κατά κανόνα να λάβουν το ημερομίσθιό τους γιατί δεν υπάρχει διάταξη νόμου με την οποία να θεσπίζεται γενική υποχρέωση των εργοδοτών για την πληρωμή του ημερομισθίου τους στις μη εξαιρέσιμες αργίες, εκτός βέβαια αν από έθιμο ή επιχειρησιακή συνήθεια ή ΣΣΕ κ.λπ. προβλέπεται ότι θα αργήσουν στις εορτές αυτές, καταβάλλοντας όμως το αντίστοιχο ημερομίσθιο, β)όσοι αμείβονται με μηνιαίο μισθό θα λάβουν κανονικά το μισθό τους χωρίς καμιά πρόσθετη αμοιβή.Αν όμως λειτουργεί συνήθως η επιχείρηση κατά τη ημέρα αυτή αλλά φέτος ο εργοδότης αποφάσισε μονομερώς να μη λειτουργήσει, οφείλει να καταβάλλει στους αμειβόμενους με ημερομίσθιο το ημερομίσθιό τους, κατά τις διατάξεις περί υπερημερίας εργοδότου, και σε όσους αμείβονται με μηνιαίο μισθό δεν δικαιούνται άλλης αμοιβής εκτός από τον κανονικό μηνιαίο μισθό τους.Αν όμως η επιχείρηση παρέμεινε κλειστή τα προηγούμενα χρόνια και φέτος ο εργοδότης εξαιρετικώς αποφάσισε τη λειτουργία της, τότε α) οι αμειβόμενοι με ημερομίσθιο δικαιούνται το κανονικό τους, ημερομίσθιο και β) οι αμειβόμενοι με μισθό δικαιούνται να λάβουν το 1/25 επί πλέον του μισθού τους (διότι ο μισθός αντιστοιχεί στις εργάσιμες ημέρες του μηνός, ενώ η ημέρα αυτή δεν ήταν για αυτούς εργάσιμη και συνεπώς δεν περιλαμβάνονταν στο μισθό τους η αμοιβή για την ημέρα αυτή).Εάν κατά τις ημέρες αυτές που χαρακτηρίζονται σαν εργάσιμες ο μισθωτός απουσιάσει αυθαίρετα από την εργασία του, όχι μόνο δεν δικαιούται να λάβει το ημερομίσθιό του αλλά πρόκειται για αδικαιολόγητη απουσία. Αντίθετα, αν ο εργοδότης δεν επιτρέψει για οποιοδήποτε λόγο εκτός από της περίπτωση ανωτέρας βίας στους μισθωτούς να εργαστούν, υποχρεούται να τους καταβάλλει το ημερομίσθιο της ημέρας αυτής.
23 Δεκ 2007
7 Δεκ 2007
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΤΟΥΣ…
Τις περισσότερες φορές, όταν κηρύσσεται μία απεργία οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με την αμφιβολία για το αν καλύπτονται, το φόβο της δυσμενούς μεταχείρισης ή ακόμα και της απόλυσης. Πρέπει , ωστόσο, να θυμόμαστε ότι η απεργία είναι κεκτημένο δικαίωμα των εργαζομένων για την υπεράσπιση των συλλογικών τους συμφερόντων απέναντι στην εργοδοσία. Προστατεύεται ακόμα και από την αστική νομοθεσία, τόσο στο ίδιο το Σύνταγμα (αρθ.23) όσο και στο ν.1264/82. Ο νόμος συνοπτικά ορίζει…
Στο άρθ.19 ότι……η απεργία αποτελεί δικαίωμα των εργαζομένων που ασκείται απότις συνδικαλιστικές οργανώσεις ως μέσο για τη διαφύλαξη και προαγωγή τωνοικονομικών, εργασιακών, συνδικαλιστικών και ασφαλιστικών συμφερόντωντων εργαζομένων και ως εκδήλωση αλληλεγγύης για αυτούς τους σκοπούς.Για την άσκηση του δικαιώματος της απεργίας απαιτείται προειδοποίησητου εργοδότη ή της συνδικαλιστικής του οργάνωσης 24 τουλάχιστον ώρες
πριν από την πραγματοποίησή της.
Στο άρθ.20 ότι…...η απεργία στις πρωτοβάθμιες(σωματεία εργασιακού χώρου) συνδικαλιστικές οργανώσειςκηρύσσεται με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης. Για ολιγόωρες στάσεις εφόσον δενπραγματοποιούνται την ίδια μέρα ή μέσα στην ίδια εβδομάδα αρκεί απόφασητου διοικητικού συμβουλίου.
Η απεργία στις δευτεροβάθμιες(ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα) και τριτοβάθμιες(ενώσεις των δύο πρώτων. Βλ. ΓΣΕΕ ) συνδικαλιστικές οργανώσεις κηρύσσεται με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου. Εργαζόμενοι του κλάδου ή της επιχείρησης που δεν είναι μέλη τηςσυνδικαλιστικής οργάνωσης που κήρυξε απεργία μπορούν να λάβουν μέροςσ' αυτή. Στο .άρθ.1 ορίζεται ότι εργαζόμενοι για την εφαρμογή του νόμου είναι όσοι απασχολούνται με σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου (μισθωτοί), στους οποίους περιλαμβάνονται και οι εργαζόμενοι στο δημόσιο ή ΝΠΔΔ ή ΟΤΑ με τέτοια σχέση υπό περιορισμούς για την εξυπηρέτηση του βασικών βιοτικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου. Να σημειωθεί ότι ενδιαφέρει η πραγματική σχέση παροχής υπηρεσιών στον εργοδότη και όχι να αν έχει γίνει νόμιμη πρόσληψη. Η απόλυση του εργαζομένου για νόμιμη συνδικαλιστική δράση και συμμετοχή σε απεργία είναι καταχρηστική και άρα άκυρη. Στο άρθ.23 του νόμου ορίζονται οι ποινικές κυρώσεις για τον εργοδότη που αρνείται την πραγματική απασχόληση εργαζομένου που η απόλυσή του έχει κριθεί άκυρη με δικαστική απόφαση (φυλάκιση ή καιμε χρηματική ποινή μέχρις 1.000.000 δρχ. για κάθε παράβαση ή άρνηση). Σύνηθες είναι όμως οι εργοδότες να μην απολύουν αλλά να εξαναγκάζουν τον εργαζόμενο σε παραίτηση μετά από βλαπτική μεταβολή στους όρους εργασίας του (μείωση ωρών και μισθού, άσχημη συμπεριφορά, υποβιβασμός κ.τ.λ.). Στην περίπτωση αυτή μπορούμε είτε να θεωρήσουμε τη μεταβολή απόλυση και να απαιτήσουμε αποζημίωση, είτε να αποκρούσουμε την μεταβολή και να συνεχίσουμε τη δουλειά με τους παλιούς όρους. Ακόμα και αν ο εργοδότης δε το δέχεται, ευθύνεται και οφείλει την εφαρμογή της προηγούμενης συμφωνίας. Μπορούμε να απευθυνθούμε στην Επιθεώρηση Εργασίας. Είναι ζήτημα πως σε κάθε απεργία οι εργαζόμενοι θα υπερασπίζονται ενεργά τα δικαιώματά τους απέναντι στον εργοδότη, ενώπιον των συναδέλφων τους και μαζί μ’ αυτούς, για να επαναφέρουν την διεκδίκηση σε κάθε χώρο. Προφανώς δεν τρέφουμε αυταπάτες για το χαρακτήρα του αστικού δικαίου. Κάθε νομοθετική διάταξη αποτυπώνει τους συσχετισμούς της ταξικής πάλης και ορίζει τα πλαίσια στα οποία αυτή θα κινείται. Τα κεκτημένα εργατικά δικαιώματα, όμως, δεν παύουν να αποτελούν παραπροϊόντα αγώνων, εξαναγκασμό του συστήματος να παρέχει ό,τι το κίνημα επιβάλει. Τα υπερασπιζόμαστε για να δίνουμε τις μάχες μας με καλύτερους όρους αλλά από τη σκοπιά της υπέρβασής τους και την τελική ανατροπή των εκμεταλλευτικών όρων εργασίας αλλά και ζωής. Με επίγνωση ότι ζούμε σε μια εποχή σφοδρής επίθεσης που ακόμα και για την παραμικρή κατάκτηση απαιτείται συνολικός εκβιασμός στο κεφάλαιο, αναγνωρίζουμε ως μόνο δρόμο αυτόν του συλλογικού αγώνα, μέσα από την παρέμβαση στους χώρους εργασίας, τις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις των σωματείων μας, τον αγώνα όπου ο εργαζόμενος –και όχι κάθε επίδοξος διαχειριστής των συμφερόντων του- θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.
Στο άρθ.19 ότι……η απεργία αποτελεί δικαίωμα των εργαζομένων που ασκείται απότις συνδικαλιστικές οργανώσεις ως μέσο για τη διαφύλαξη και προαγωγή τωνοικονομικών, εργασιακών, συνδικαλιστικών και ασφαλιστικών συμφερόντωντων εργαζομένων και ως εκδήλωση αλληλεγγύης για αυτούς τους σκοπούς.Για την άσκηση του δικαιώματος της απεργίας απαιτείται προειδοποίησητου εργοδότη ή της συνδικαλιστικής του οργάνωσης 24 τουλάχιστον ώρες
πριν από την πραγματοποίησή της.
Στο άρθ.20 ότι…...η απεργία στις πρωτοβάθμιες(σωματεία εργασιακού χώρου) συνδικαλιστικές οργανώσειςκηρύσσεται με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης. Για ολιγόωρες στάσεις εφόσον δενπραγματοποιούνται την ίδια μέρα ή μέσα στην ίδια εβδομάδα αρκεί απόφασητου διοικητικού συμβουλίου.
Η απεργία στις δευτεροβάθμιες(ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα) και τριτοβάθμιες(ενώσεις των δύο πρώτων. Βλ. ΓΣΕΕ ) συνδικαλιστικές οργανώσεις κηρύσσεται με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου. Εργαζόμενοι του κλάδου ή της επιχείρησης που δεν είναι μέλη τηςσυνδικαλιστικής οργάνωσης που κήρυξε απεργία μπορούν να λάβουν μέροςσ' αυτή. Στο .άρθ.1 ορίζεται ότι εργαζόμενοι για την εφαρμογή του νόμου είναι όσοι απασχολούνται με σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου (μισθωτοί), στους οποίους περιλαμβάνονται και οι εργαζόμενοι στο δημόσιο ή ΝΠΔΔ ή ΟΤΑ με τέτοια σχέση υπό περιορισμούς για την εξυπηρέτηση του βασικών βιοτικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου. Να σημειωθεί ότι ενδιαφέρει η πραγματική σχέση παροχής υπηρεσιών στον εργοδότη και όχι να αν έχει γίνει νόμιμη πρόσληψη. Η απόλυση του εργαζομένου για νόμιμη συνδικαλιστική δράση και συμμετοχή σε απεργία είναι καταχρηστική και άρα άκυρη. Στο άρθ.23 του νόμου ορίζονται οι ποινικές κυρώσεις για τον εργοδότη που αρνείται την πραγματική απασχόληση εργαζομένου που η απόλυσή του έχει κριθεί άκυρη με δικαστική απόφαση (φυλάκιση ή καιμε χρηματική ποινή μέχρις 1.000.000 δρχ. για κάθε παράβαση ή άρνηση). Σύνηθες είναι όμως οι εργοδότες να μην απολύουν αλλά να εξαναγκάζουν τον εργαζόμενο σε παραίτηση μετά από βλαπτική μεταβολή στους όρους εργασίας του (μείωση ωρών και μισθού, άσχημη συμπεριφορά, υποβιβασμός κ.τ.λ.). Στην περίπτωση αυτή μπορούμε είτε να θεωρήσουμε τη μεταβολή απόλυση και να απαιτήσουμε αποζημίωση, είτε να αποκρούσουμε την μεταβολή και να συνεχίσουμε τη δουλειά με τους παλιούς όρους. Ακόμα και αν ο εργοδότης δε το δέχεται, ευθύνεται και οφείλει την εφαρμογή της προηγούμενης συμφωνίας. Μπορούμε να απευθυνθούμε στην Επιθεώρηση Εργασίας. Είναι ζήτημα πως σε κάθε απεργία οι εργαζόμενοι θα υπερασπίζονται ενεργά τα δικαιώματά τους απέναντι στον εργοδότη, ενώπιον των συναδέλφων τους και μαζί μ’ αυτούς, για να επαναφέρουν την διεκδίκηση σε κάθε χώρο. Προφανώς δεν τρέφουμε αυταπάτες για το χαρακτήρα του αστικού δικαίου. Κάθε νομοθετική διάταξη αποτυπώνει τους συσχετισμούς της ταξικής πάλης και ορίζει τα πλαίσια στα οποία αυτή θα κινείται. Τα κεκτημένα εργατικά δικαιώματα, όμως, δεν παύουν να αποτελούν παραπροϊόντα αγώνων, εξαναγκασμό του συστήματος να παρέχει ό,τι το κίνημα επιβάλει. Τα υπερασπιζόμαστε για να δίνουμε τις μάχες μας με καλύτερους όρους αλλά από τη σκοπιά της υπέρβασής τους και την τελική ανατροπή των εκμεταλλευτικών όρων εργασίας αλλά και ζωής. Με επίγνωση ότι ζούμε σε μια εποχή σφοδρής επίθεσης που ακόμα και για την παραμικρή κατάκτηση απαιτείται συνολικός εκβιασμός στο κεφάλαιο, αναγνωρίζουμε ως μόνο δρόμο αυτόν του συλλογικού αγώνα, μέσα από την παρέμβαση στους χώρους εργασίας, τις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις των σωματείων μας, τον αγώνα όπου ο εργαζόμενος –και όχι κάθε επίδοξος διαχειριστής των συμφερόντων του- θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
Τον τελευταίο καιρό γίνεται μεγάλος ντόρος για το ασφαλιστικό σύστημα που δεν πάει καλά. Λένε ότι έχει πολλά ελλείμματα, τη στιγμή που δεν λένε ότι από ιδρύσεως των ασφαλιστικών ταμείων, τα χρήματα δίνονταν δανεικά και αγύριστα στους εργοδότες για το ‘’καλό’’ της ελληνικής οικονομίας. Για τους ίδιους λόγους τους χαρίζουν χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Λεπτομέρεια: τα χρήματα αυτά είναι δικά σου, καθώς έχουν παρακρατηθεί από το μισθό σου.
Το πιο ωραίο είναι ότι επειδή τόσα χρόνια έκλεβαν τα χρήματα των εργαζομένων από τα ασφαλιστικά ταμεία, τώρα θέλουν να αυξήσουν τις εργατικές εισφορές, και να μειώσουν τις συντάξεις, ώστε να μπορούν να συνεχίσουν απρόσκοπτα την κλοπή. Επιπλέον θέλουν να δουλεύουμε περισσότερο, για να μας τιμωρήσουν που δεν κάνουμε πολλά παιδιά, παρά τους άθλιους μισθούς μας, και ταυτόχρονα έχουμε το θράσος να ζούμε περισσότερο.
Την ίδια στιγμή οι εργασιακές μας συνθήκες προσεγγίζουν όλο και πιο πολύ τον μεσαίωνα. Την στιγμή που τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξάνουν συνεχώς καθώς αυξάνει και ο παγκόσμιος παραγόμενος πλούτος (φτάνει να θρέψει 3 φορές τον πληθυσμό της γης) μας υποχρεώνουν είτε να δουλεύουμε περισσότερο σε μια δουλειά, είτε να δουλεύουμε λίγο σε περισσότερες από μία, κάνοντας τη ζωή μας λάστιχο.
Για πόσο θα ανεχόμαστε να μας επιβάλλουν αυτή τη μιζέρια; Είναι επιτακτική ανάγκη να ζητήσουμε αυτά που οι δυνατότητες της εποχής επιτρέπουν και οι ανάγκες μας για μια αξιοπρεπή ζωή απαιτούν. Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους, να ζούμε αξιοπρεπώς από μία μόνο δουλειά, μείωση των ορίων συνταξιοδότησης.
Ήρθε επιτέλους η ώρα να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας και να απαιτήσουμε όλα όσα μας ανήκουν, χωρίς αυταπάτες για τον ρόλο του επίσημου συνδικαλισμού, που αδυνατεί να καλύψει ακόμη και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες μας. Μέσα από συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς και τη δημιουργία επιτροπών αγώνα. Ας είναι η απεργία της 12/12/07 η αρχή, μετατρέποντας τη σε μια μάχη όχι μόνο ενάντια στη λιτότητα του νέου προϋπολογισμού – που θα καθορίσει και τις αυξήσεις που θα πάρουμε με τη νέα συλλογική σύμβαση – αλλά και ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν με το ασφαλιστικό, τις ιδιωτικοποιήσεις κλπ και ας βγούμε όλοι στους δρόμους για:
1400 ευρώ για όλο το λαό.
5ήμερο 6άωρο 30ώρο.
Σύνταξη στα 55 για τους άντρες και στα 50 για τις γυναίκες.
Κατάργηση της εργατικής εισφοράς, να πληρώνουν κράτος και εργοδότες.
Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
Πλήρης ασφαλιστική κάλυψη για όλους τους εργαζόμενους (Έλληνες και ξένους) και τους ανέργους.
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ12/12 10:30 π.μ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
νέα βάρδια
αριστερή κίνηση νέων εργαζομένων και ανέργων
weblog:http//:neavardia.blogspot.com
e-mail: neavardia@gmail.com
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6981337923
Το πιο ωραίο είναι ότι επειδή τόσα χρόνια έκλεβαν τα χρήματα των εργαζομένων από τα ασφαλιστικά ταμεία, τώρα θέλουν να αυξήσουν τις εργατικές εισφορές, και να μειώσουν τις συντάξεις, ώστε να μπορούν να συνεχίσουν απρόσκοπτα την κλοπή. Επιπλέον θέλουν να δουλεύουμε περισσότερο, για να μας τιμωρήσουν που δεν κάνουμε πολλά παιδιά, παρά τους άθλιους μισθούς μας, και ταυτόχρονα έχουμε το θράσος να ζούμε περισσότερο.
Την ίδια στιγμή οι εργασιακές μας συνθήκες προσεγγίζουν όλο και πιο πολύ τον μεσαίωνα. Την στιγμή που τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξάνουν συνεχώς καθώς αυξάνει και ο παγκόσμιος παραγόμενος πλούτος (φτάνει να θρέψει 3 φορές τον πληθυσμό της γης) μας υποχρεώνουν είτε να δουλεύουμε περισσότερο σε μια δουλειά, είτε να δουλεύουμε λίγο σε περισσότερες από μία, κάνοντας τη ζωή μας λάστιχο.
Για πόσο θα ανεχόμαστε να μας επιβάλλουν αυτή τη μιζέρια; Είναι επιτακτική ανάγκη να ζητήσουμε αυτά που οι δυνατότητες της εποχής επιτρέπουν και οι ανάγκες μας για μια αξιοπρεπή ζωή απαιτούν. Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους, να ζούμε αξιοπρεπώς από μία μόνο δουλειά, μείωση των ορίων συνταξιοδότησης.
Ήρθε επιτέλους η ώρα να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας και να απαιτήσουμε όλα όσα μας ανήκουν, χωρίς αυταπάτες για τον ρόλο του επίσημου συνδικαλισμού, που αδυνατεί να καλύψει ακόμη και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες μας. Μέσα από συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς και τη δημιουργία επιτροπών αγώνα. Ας είναι η απεργία της 12/12/07 η αρχή, μετατρέποντας τη σε μια μάχη όχι μόνο ενάντια στη λιτότητα του νέου προϋπολογισμού – που θα καθορίσει και τις αυξήσεις που θα πάρουμε με τη νέα συλλογική σύμβαση – αλλά και ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν με το ασφαλιστικό, τις ιδιωτικοποιήσεις κλπ και ας βγούμε όλοι στους δρόμους για:
1400 ευρώ για όλο το λαό.
5ήμερο 6άωρο 30ώρο.
Σύνταξη στα 55 για τους άντρες και στα 50 για τις γυναίκες.
Κατάργηση της εργατικής εισφοράς, να πληρώνουν κράτος και εργοδότες.
Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
Πλήρης ασφαλιστική κάλυψη για όλους τους εργαζόμενους (Έλληνες και ξένους) και τους ανέργους.
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ12/12 10:30 π.μ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
νέα βάρδια
αριστερή κίνηση νέων εργαζομένων και ανέργων
weblog:http//:neavardia.blogspot.com
e-mail: neavardia@gmail.com
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6981337923
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
