Δεν υπογράφουμε την αντεργατική συμφωνία ΓΣΕΕ - ΣΕΒ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Με μια άθλια συμπαιγνία της ΓΣΕΕ, του ΣΕΒ και της κυβέρνησης, υπογράφτηκε αιφνιδιαστικά την Τετάρτη 26/3 η νέα διετής (2008-2009) Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας(ΕΓΣΣΕ). Η Σύμβαση αυτή καταδικάζει τους εργαζόμενους να επιβιώσουν με «αύξηση» που αντιστοιχεί -σε ό,τι αφορά τον βασικό μισθό- 0,98 ευρώ την ημέρα για το 2008 και μόλις 0,87 ευρώ για το 2009!

Και θριαμβολογούν...!

Το επαίσχυντο αυτό αποτέλεσμα σε βάρος των εργαζομένων έκανε τον πρόεδρο του ΣΕΒ να μιλήσει για «ένα σύγχρονο σύμφωνο εργασιακής ειρήνης». Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ υπερθεμάτισε, «οι διαπραγματεύσεις είχαν αίσιο τέλος» είπε. «Επιτεύχθει ένα σημαντικό αποτέλεσμα»! Ο γ.γ. της ΓΣΕΕ δήλωσε «είναι το μάξιμουμ των εφικτών επιδιώξεών μας, αφού κινούνται μέσα στους στόχους μας για τη σύγκλιση με τους μέσους ευρωπαϊκούς μισθούς»!

Πιο συγκεκριμένα τα ψίχουλα που εξασφάλισαν είναι τα εξής:

Από 1/1/2008 το κατώτερο μεροκάματο γίνεται 30,40 ευρώ μικτά, από 29,39 που ήταν στις 31/12/2007, δηλαδή αύξηση 3,45%. Ο μισθός διαμορφώνεται σε 681 ευρώ μικτά από 657,89 το προηγούμενο έτος. Αν αφαιρεθούν οι κρατήσεις, ο μισθός ανέρχεται σε 572 ευρώ.

Από 1/9/2008 το κατώτερο μεροκάματο διαμορφώνεται σε 31,32 ευρώ και ο μισθός σε 701 ευρώ.

Η επόμενη αύξηση δίνεται την 1/5/2009 και το κατώτερο μεροκάματο θα ανέλθει στα 33,04 ευρώ και ο μισθός θα διαμορφωθεί σε 740 ευρώ (πάντα μικτά).

Αυτές τις ισχνές αυξήσεις η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επιχειρεί να τις εμφανίσει ως επιτυχία και κάνει λόγο για αθροιστική συνολική αύξηση 12,42%. Μπορεί κανείς να ζήσει με αυτά τα άθλια μεροκάματα και με αυτούς τους μισθούς της ξεφτίλας που υπέγραψαν;

Η αλήθεια είναι ότι η μέση αύξηση για όλο το 2008 είναι μόλις 4,48% και για το 2009 3,71%. Την ίδια ώρα ο επίσημος πληθωρισμός τρέχει πάνω από 4,5% και το εργατικό εισόδημα δέχεται αλλεπάλληλα χτυπήματα, από την πολιτική της κυβέρνησης και της Ε.Ε. (παρατεταμένη λιτότητα, ακρίβεια, αύξηση φόρων, αυξήσεις στα τιμολόγια των υπό ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ, αφαίμαξη από τις τράπεζες).

Ταυτόχρονα η υπογραφή μιας τέτοια ΕΓΣΣΕ, βάζει επιπλέον εμπόδια στους διεκδικητικούς αγώνες των εργαζομένων για την υπογραφή των κλαδικών και επιχειρησιακών Συλλογικών Συμβάσεων.

Να γιατί όλα τα παραπάνω επιτρέπουν στον πρόεδρο του ΣΕΒ, όχι μόνο να εκθειάζει τη συμφωνία, αλλά και κυνικά να δηλώνει, πως και με τα άλλα που συνομολόγησαν «προσδίδουν πιο ανθρώπινο πρόσωπο στην αγορά εργασίας». Επιπλέον, ο πρόεδρος του ΣΕΒ έδωσε ιδιαίτερο βάρος στη συμφωνία με τη ΓΣΕΕ που προβλέπει τη θεσμοθέτηση «ενός μόνιμου Βήματος Διαλόγου και Συνεργασίας των δυνάμεων της εργασίας». Ένα βήμα μόνιμου «διαλόγου» όπου θα τεθούν ζητήματα για τις εργασιακές σχέσεις, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, την απελευθέρωση των απολύσεων κλπ.

Η υπογραφή της νέας ΕΓΣΣΕ είναι ένα γεγονός με πολύ σημαντικό πολιτικό συμβολισμό. Αποτελεί πρόκληση για τα αισθήματα των εργαζομένων. Πριν ακόμη ψηφιστεί το ασφαλιστικό τερατούργημα και ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη απεργιακοί αγώνες, η ΓΣΕΕ υπέγραψε τη σύμβαση της ντροπής.

Αποδεικνύεται ότι, οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ με τις θέσεις και την πρακτική τους, συμβάλλουν αποφασιστικά στην «νομιμοποίηση» και το «πέρασμα» βασικών θέσεων της κυβέρνησης και της εργοδοσίας.

Τι άλλο από αβαντάρισμα των εργοδοτικών συμφερόντων και της κυβερνητικής πολιτικής ήταν η ταχτική των ΓΣΣΕ - ΑΔΕΔΥ απέναντι στην αντι-ασφαλιστική μεταρρύθμιση;

- Αντί ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ να καλέσουν σε αποφασιστικό αγώνα για απόκρουση της αντι-ασφαλιστικής επιδρομής και για βελτίωση της θέσης της εργατικής τάξης, μας καλούσαν να κάνουμε λάβαρο του αγώνα μας το νόμο Ρέππα, το νόμο δηλαδή που προετοίμασε το έδαφος για το αντι-ασφαλιστικό έκτρωμα των Καραμανλή – Πετραλιά;

- Αντί να αξιοποιήσουν την οργή και τη θέληση των εργαζομένων, όπως αυτή εκφράστηκε με τις μεγάλες απεργίες στις 12/12/07 και 13/2/08, αντί να ασκήσουν κάθε δυνατή πίεση όλους αυτούς τους μήνες που το νομοσχέδιο «πλανιόταν» πάνω από τα κεφάλια μας, αυτοί έψαχναν τρόπο για να ανοίξει η πόρτα του «διαλόγου» με την κυβέρνηση. Δηλαδή να βάλουν πλάτη για το πέρασμα μιας πιο «ήπιας» εκδοχής των αντι-ασφαλιστικών μέτρων.

- Αντί να πάρουν πρωτοβουλίες για να συντονιστούν και να επεκταθούν οι απεργίες που γίνονταν σε ΔΕΗ, ΟΤΑ, Τράπεζες, Λιμάνια, αντί να βοηθήσουν για να ξεπεραστούν ο κατακερματισμός (κάθε κλάδος μόνος του) και οι συντεχνιακές λογικές («να εξαιρεθεί το δικό μας Ταμείο»), αυτοί κήρυξαν την πρόωρη λήξη του αγώνα αρκούμενοι σε μια 3ωρη στάση εργασίας (12/3) και στην 24ωρη απεργία στις 19 Μάρτη.

- Αντί να κηρύξουν και νέα ΑΠΕΡΓΙΑ μετά την επιτυχή απεργία και τα συλλαλητήρια στις 19/3, αυτοί κάλεσαν τους εργαζόμενους να φύγουν από τους δρόμους και να αναζητήσουν τη νίκη στους διαδρόμους, στους διαδρόμους της Βουλής και στους διαδρόμους των δικαστηρίων. Το μόνο πεδίο «κινητοποίησης» που επιλέγουν, είναι γύρω από την πρόταση της αντιπολίτευσης για το «δημοψήφισμα» και την «πρόταση μομφής». Το επόμενο διάστημα λένε, θα προχωρήσουν σε μια αντιπαράθεση για τη συνταγματικότητα του νόμου. Γι΄ αυτούς οι εργαζόμενοι αρκεί να παρακολουθούν τα κοινοβουλευτικά και δικαστικά ντέρμπι. Αρκεί να αναθέσουν τις τύχες τους στους εκπρόσωπους.

-Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε τελικά στις 31/3. Είναι εξοργιστικό ότι, ακόμη και αν αποδεχτούμε τη λογική των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ («αφού ψηφίζεται ένας νόμος, οι απεργίες σταματάνε»), στο διάστημα των 12-13 ημερών μετά την απεργία στις 19/3 θα μπορούσε κάλλιστα να προκηρυχθεί νέα πανεργατική απεργία που να πιέσει παραπέρα την κυβέρνηση.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η προδοσία της ΓΣΕΕ, πρέπει να καταδικαστεί από το σύνολο των εργαζομένων και από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Η άθλια Συλλογική Σύμβαση που υπέγραψε πρέπει να βρει καθολική αποδοκιμασία μέσα από γενικές συνελεύσεις και διαδικασίες βάσης των ίδιων των εργαζομένων. Ταυτόχρονα πρέπει να οργανωθεί και να ενταθεί η πάλη για αξιοπρεπείς κλαδικές και επιχειρησιακές ΣΣΕ, για ριζικές αυξήσεις στους μισθούς, για πλήρη και σταθερή απασχόληση, ενάντια στην αποδόμηση των εργασιακών δικαιωμάτων.

Είναι επίσης εξαιρετικά αναγκαίο, στην επόμενη φάση, να συνεχιστεί η πάλη για κατάργηση, για μη εφαρμογή του αντι-ασφαλιστικού νόμου.

Η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος επείγουσα αναγκαιότητα

Χρειάζεται ανυποχώρητος και αποφασιστικός αγώνας, αγώνας διάρκειας, αγώνας που θα μπλοκάρει την οικονομική δραστηριότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, αγώνας που θα αμφισβητεί συνολικά την αντιλαϊκή πολιτική, που θα επιδιώκει πραγματική ρήξη με τους εργοδότες και την κυβέρνηση,

Χρειάζεται οριζόντιος ταξικός συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων, που θα στηρίζεται στην ενεργοποίηση της βάσης των εργαζομένων.

Χρειάζονται πανεργατικά αιτήματα που θα ενώνουν τους εργαζόμενους, για την άμεση βελτίωση της θέσης όλων.

Καλούμε σε ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ που θα ξεκινήσει έξω από τα γραφεία της ΓΣΕΕ και μετά με ΠΟΡΕΙΑ θα καταλήξει έξω από τα γραφεία του ΣΕΒ,

το ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΑΠΡΙΛΗ, στις 11.00 π.μ.

Στη συγκέντρωση συμμετέχουν εργατικά σωματεία, εργατικά σχήματα και συλλογικότητες, εργαζόμενοι-ες