Αμήχανες πρωτοπορίες

Το ότι τα επιτελεία της αστικής πολιτικής αποδεικνύονται συχνά ικανότερα από τα επιτελεία των αριστερών κομμάτων είναι ένα γεγονός, που οφείλεται μάλλον στην πρότερη θητεία των στελεχών τους στα εδάφη των επαναστατικών συλλογικοτήτων.
Το ΠΑΣΟΚ, με την αιφνίδια πρόταση μομφής που εξαπέλυσε, δεν απείλησε την κυβέρνηση αλλά άδειασε κανονικά την κοινοβουλευτική Αριστερά. Μια κίνηση τακτικής που χαρακτηρίστηκε "ματ" αλλά που κανονικά θα έπρεπε να θεωρείται αναμενόμενη, δημιούργησε αμηχανία στα έδρανα των αριστερών βουλευτών, μεγαλύτερη από την αισιοδοξία που έσπειρε στο κίνημα της εκπαίδευσης.
Η ικανότητα των κοινωνικών αγώνων να εισβάλλουν στο πεδίο της κεντρικής πολιτικής, να παίζουν ρόλο καθοριστικό στις εξελίξεις επιβεβαιώθηκε με τον πιο έντονο τρόπο. Στη δεδομένη στιγμή οι φοιτητικές κινητοποιήσεις και ο αγώνας των πανεπιστημιακών δασκάλων πίεσαν αφόρητα το ΠΑΣΟΚ και όχι τόσο την ίδια την κυβέρνηση. Απέδειξαν ότι υπάρχουν περιθώρια ρωγμών στη συναίνεση του αστικού μπλοκ.
Η δυνατότητα του κινήματος να ξεπερνά τα εμπόδια που ορθώνει η αστική προπαγάνδα, η διεκδίκηση νικών φαίνεται να ξεπερνάει τον εκλογικό σχεδιασμό του Περισσού για απόσπαση ψήφου διαμαρτυρίας προς τη στάση του ΠΑΣΟΚ. Η αναδίπλωση του ΠΑΣΟΚ το ίδιο δείχνει να ξεπερνά τα πλάνα του ΣΥΝ για ισχυροποίηση στην τέταρτη θέση, ξυπνώντας ταυτόχρονα τα κεντροαριστερά του χαρακτηριστικά. Έτσι μάλλον εξηγείται η αρχική αμηχανία των δύο εκδοχών της κοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Το σλόγκαν "όλοι ίδιοι είναι" - παραλλαγμένο στην αριστερή καθομιλουμένη - δεν είναι ισοπεδωτικό απλώς, είναι συνταγή λανθασμένων τακτικών κινήσεων, αναξιοπιστίας και παραλυτικής αμηχανίας. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία χρειάζεται να εμβαθύνουν στην κατανόηση των αντιθέσεων, των χαρακτηριστικών των κομμάτων, της κρίσης του αστικού συνασπισμού εξουσίας. Οι εξελίξεις στο πολιτικό σύστημα, οι κινήσεις στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι αφορούν άμεσα τους αγωνιζόμενους κλάδους, το κίνημα στην ολότητά του, που απαιτείται να ωριμάζει πιο γρήγορα από τις τάσεις εξανδραποδισμού του.