Τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει την εμφάνιση τους στη χώρα μας ένας νέος τύπος επιχειρήσεων που ονομάζονται εταιρίες ενοικίασης προσωπικού. Η λειτουργία τους επιτράπηκε το 2001 με νόμο που θέσπισε το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη (ν.2956/2001), και τώρα ενισχύονται νομοθετικά από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Μέσα σε λίγα χρόνια ξεφύτρωσαν σαν τα μανιτάρια δεκάδες τέτοια γραφεία «διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού» με μεγαλύτερο εκπρόσωπο την ελβετική ADECCO που έχει παρουσία σε 72 χώρες και η οποία καυχιέται πως αποτελεί το μεγαλύτερο εργοδότη παγκοσμίως, απασχολώντας σήμερα 750.000 εργαζομένους. Τα έσοδα της ανέρχονται σε δισεκατομμύρια ευρώ.
Ο ρόλος τους είναι να συγκεντρώνουν βιογραφικά και να προωθούν εργαζόμενους σε ενδιαφερόμενους εργοδότες, οι οποίοι όμως θεωρούνται «έμμεσοι» εργοδότες, χωρίς υποχρεώσεις και δεσμεύσεις απέναντι στον εργαζόμενο που «νοικιάζουνε», εφόσον αυτός θεωρείται υπάλληλος της …«ενοικιάστριας» εταιρίας !!! Επιπλέον αυτά τα «γραφεία» έχουν τη νομική κάλυψη να πληρώνουν τους εργαζόμενους με κατώτατους μισθούς, σε όποια ειδικότητα και αν τους απασχολούν, παραβλέποντας τις συλλογικές συμβάσεις που προβλέπει η κάθε ειδικότητα. Ουσιαστικά παρακρατούνε χρήματα από το νόμιμο μισθό που ο έμμεσος εργοδότης θα έπρεπε να καταβάλλει.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι προκύπτει όταν μια νομοθεσία τερατούργημα επιτρέπει στον κάθε εργοδότη να έχει ανθρώπους στη δούλεψη του χωρίς νομικά να θεωρούνται δικοί του υπάλληλοι. Δεν χρειάζεται να έχει καμιά συνδιαλλαγή μαζί τους και καμία υποχρέωση απέναντι τους. Το συνταγματικό δικαίωμα του συνδικαλισμού πάει στα σκουπίδια, οι αδικαιολόγητες απολύσεις χωρίς αποζημίωση οργιάζουν, οι υπερωρίες μένουν απλήρωτες και τα ωράρια επιμηκύνονται ανεξέλεγκτα. Αν ο εργαζόμενος θελήσει να κινηθεί νομικά έναντι της Χ επιχείρησης στην οποία εργάζεται, οι αρμόδιες αρχές θα του πούνε πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, γιατί στην πραγματικότητα δεν εργάζεται για την Χ επιχείρηση αλλά για την εταιρία που τους «νοικιάζει» σε αυτήν…
Πέρα από τη χυδαιότητα και την προσβολή κάθε έννοιας ανθρώπινης αξιοπρέπειας που εμπεριέχει το όλο εγχείρημα της ενοικίασης ανθρώπων, υπάρχει και κάτι χειρότερο. Οι εργαζόμενοι σε αυτού του είδους τις εταιρίες ζουν όχι απλά με το φόβο της απόλυσης, αλλά και με το φόβο μην μπουν σε κάποια μαύρη λίστα. Όταν μια εταιρία κολοσσός είναι σε θέση να κρατάει μητρώα εργαζόμενων και να συναλλάσσεται με όλο και περισσότερους μικρότερους εργοδότες παγκοσμίως, φανταστείτε τη μοίρα που περιμένει οποιονδήποτε υπάλληλο κρίνει ενοχλητικό. Μιλάμε για μια ραγδαία αναπτυσσόμενη και εντελώς ανεξέλεγκτη μορφή ολοκληρωτισμού, μια συγκέντρωση δύναμης πέρα από κάθε πολιτικό, ηθικό και νομικό έλεγχο που φέρνει στο νου πολύ σκοτεινές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΣΕΠΕ (Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας), το 2004 λειτουργούσαν 51 νόμιμες τέτοιες επιχειρήσεις, το 2005 υπήρχαν 40, ενώ το 2006 ο αριθμός τους εκτοξεύτηκε στα 71! Μίσθωσαν 4.000 εργαζόμενους το 2004 και 3.000 το 2005. Τα δύο τελευταία χρόνια τα σχετικά νούμερα παρουσιάζουν αυξητικούς ρυθμούς...
Υπάρχει ορισμός στο λεξικό για οργανισμούς που ζουν και αναπτύσσονται εις βάρος άλλων: Παράσιτα. Οι συγκεκριμένες εταιρίες όχι μόνο θησαυρίζουν απομυζώντας τους μισθούς εκατομμυρίων εργαζομένων παγκοσμίως, αλλά καταργούν στην πράξη εργατικά κεκτημένα για τα οποία έχει χυθεί αίμα στο παρελθόν, δυσχεραίνουν τη θέση όλων των εργαζόμενων με την αθέμιτη (πλην …νόμιμη!!!) πρακτική τους και χρησιμεύουν ως ένα ακόμη μέσο για κυβερνήσεις που θέλουν να νίπτουν τας χείρας τους και να αυτοπαρουσιάζονται ως άνθρωποι μειωμένης ευθύνης απέναντι στο εκλογικό σώμα. Επιπλέον, δεν έχουν καν το άλλοθι να ισχυριστούν ότι προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στο κοινωνικό σύνολο για να δικαιολογήσουν τα δισεκατομμύρια που βγάζουν. Εκμεταλλεύονται καταστάσεις και προσφέρουν αέρα κοπανιστό. Μόνο παίρνουν, ποτέ δε δίνουν. Πολύ χειρότεροι από παράσιτα.
Ως νέοι εργαζόμενοι όχι απλώς πρέπει να απαιτήσουμε να κλείσουν οριστικά αυτού του είδους οι …μπίζνες, αλλά είναι αναγκαίο να πάμε και ένα βήμα πιο μπροστά: Να αγωνιστούμε ώστε να καταργήσουμε τις συνθήκες που επιτρέπουν σε αυτού του είδους τα αρπακτικά να αναπτύσσονται. Με δυνατά σωματεία σε όλους τους χώρους δουλειάς, μακριά από λογικές αντιπροσώπων και εργατοπατέρων που έχουν καταφέρει να κάνουν το συνδικαλισμό να μοιάζει απεχθής σε μεγάλα τμήματα της νεολαίας. Με ένα ανυποχώρητο εργατικό κίνημα που θα διεκδικεί και θα κερδίζει συνεχώς περισσότερα. Με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και γενικές συνελεύσεις εργαζομένων, Ελλήνων και μεταναστών. Απέναντι στη σημερινή κατάσταση που μας θέλει αδύναμα απομονωμένα μηδενικά, να υψώσουμε συνολικά τις φωνές μας που θα γκρεμίσουν μια και καλή τα τείχη που χτίζουν γύρω μας οι κάθε είδους έμποροι, καιροσκόποι και πεφωτισμένοι ρυθμιστές των ζωών μας.
Για σχετικά άρθρα στον τύπο βλ.:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου